زمینه و هدف: امتحان پیش کارورزی مهم ترین آزمون دانشجویان پزشکی بوده و می تواند توانایی های حرفه ای آنان را ارزیابی نماید. این مطالعه به منظور بررسی نتایج و برخی از فاکتورهای موثر بر نمره امتحان پیش کارورزی دانشجویان پزشکی زاهدان انجام شده است.مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1381 بر روی 99 دانشجوی شرکت کننده امتحان های پیش کارورزی شهریور و اسفند 1380 پزشکی زاهدان اجرا شده است. برای بررسی، میانگین مقاطع مختلف دوره پزشکی، نمرات 13 درس مهم بالینی، نمرات امتحانات جامع و برخی متغیرهای دموگرافیک آنان از طریق اداره آموزش دانشکده پزشکی جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل از آزمون های t، آنالیز واریانس، همبستگی و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS استفاده شده است.یافته ها: شرکت کنندگان و مردودین دوره شهریور 81 به ترتیب 35 و 9 نفر و این تعداد برای دوره اسفند 81 به ترتیب 64 و 10 نفر بوده اند. بین میانگین های پیش کارورزی دوره ها اختلاف موجود است (p=0.034). به طوری که میانگین در اسفند بیشتر می باشد. میانگین امتحان پیش کارورزی برای متغیرهای سهمیه و جنس در دوره شهریور و کل، برای متغیر تاهل در دوره اسفند و برای متغیر سن در هر دو دوره و کل اختلاف معنی دار دارند. میانگین دروس چشم و عفونی، نمرات امتحان جامع علوم پایه و پیش کارورزی و میانگین های مقاطع مختلف قبول شدگان و مردودین در هر دو دوره اختلاف معنی دار دارند. بزرگترین همبستگی بین نمره پیش کارورزی و سایر متغیرها در دوره شهریور مربوط به دروس چشم و عفونی و میانگین دوره بالینی و در دوره اسفند مربوط به میانگین های دوره های بالینی و فیزیوپاتولوژی و نمره امتحان جامع علوم پایه می باشد. در تحلیل نتایج با استفاده از رگرسیون خطی که در آن متغیر وابسته نمره پیش کارورزی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد، متغیرهای معدل دوره بالینی و نمره امتحان جامع علوم پایه در مدل باقی می مانند.نتیجه گیری: متغیرهای تاهل، جنس سن و سهمیه (از متغیرهای دموگرافیک) و میانگین های مقاطع و نمرات دروس چشم و عفونی از عوامل موثر در نمره پیش کارورزی هستند.

مقدمه: دانشجویان رشته پزشکی باید چهار مقطع علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، استاجری و اینترنی را با موفقیت بگذرانند. دوره علوم پایه شامل پنج نیمسال است که دانشجو پس از گذراندن کلیه دروس این دوره و کسب معدل بالای دوازده، می باید در یک آزمون کشوری بنام آزمون علوم پایه همزمان با دانشجویان پزشکی سایر دانشگاهها شرکت نموده و در صورت موفقیت در این آزمون، اجازه ادامه تحصیل در مقطع بعدی را خواهد داشت.روش پژوهش: این مطالعه بر روی نتایج منتشره چهل دوره آزمون علوم پایه پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان و بصورت سرشماری انجام شده است. تعداد افراد شرکت کننده در این مدت 1691 نفر بود. اطلاعات منتشر شده از سوی کمیته علوم پایه وزارت متبوع مورد بررسی قرار گرفت و یافته ها استخراج گردید.یافته ها: 65.8 درصد شرکت کنندگان در اولین بار آزمون قبول شدند. در چهار دوره اول آزمون، درصد قبولی در آزمون شهریور بیشتر بوده و در بقیه دوره ها درصد قبولی آزمون اسفند بیشتر بوده است. شانزده نفر حتی پس از چهار بار شرکت در آزمون موفق به قبولی نشده که نه نفر آنان ادامه تحصیل داده، چهار نفر تغییر رشته داده و سه نفر نیز اخراج شده اند. در مجموع 99.6 درصد دانشجویان پس از برگزاری آزمون های جامع ادامه تحصیل داده اند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه جامع، تقریبا تمام ورودی ها و پذیرفته شدگان رشته پزشکی دانشگاه بر اساس حد نصاب معمول تا زمان انجام مطالعه و عدم محاسبه حد نصاب دروس تخصصی، از آزمون مربوطه عبور می کنند. لذا اقدام جهت ارتقاء و کارآیی بیشتر آزمون ضروری بنظر می رسد. اقدام اخیر وزارت بهداشت در خصوص بالا بردن حد نصاب قبولی در این آزمون بخشی از این نگرش است.

امتحان جامع علوم پایه مهم ترین آزمون دانشجویان پزشکی است که می تواند تا حدود زیادی آنان را در گذراندن دوره ارزیابی کند. غالبا دانشجویان ضعیف،در دوره های بعدی با مشکل مواجه خواهند بود و برخی از آنان نیز موفق به اتمام دوره پزشکی نمی شوند. این مطالعه به بررسی عوامل تاثیرگذار در نمره امتحان جامع علوم پایه و همچنین پیشگویی نتایج این امتحان می پردازد.جامعه آماری مطالعه 206 شرکت کننده امتحان جامعه علوم پایه دوره های 21 تا 24 علوم پزشکی زاهدان و نوع مطالعه هم گروهی و سال اجرای آن 1380 می باشد. برای بررسی،نمرات 10 درس دوره، میانگین دوره، نمره امتحان جامع و برخی از متغیرهای دموگرافیک آنان جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل آزمون t و رگرسیون ساده و لجستیک استفاده گردید.مردودین این دوره ها 41 نفر (%20) بود و میانگین امتحان جامع با متغیرهای سن (P=0.000)، وضعیت تاهل (P=0.038)، سهمیه و طول دوره علوم پایه (P=0.000) و فاصله اخذ دیپلم تا ورود به دانشگاه(P=0.002) ، اختلاف معنی دار داشت. رگرسیون ساده و لجستیک نشان می دهند که نمرات میکروب شناسی، انگل شناسی، فیزیولوژی2، هم چنین طول دوره علوم پایه و متغیرهای سهمیه، جنس و فاصله اخذ دیپلم تا ورود به دانشگاه در برآورد نمره و نتیجه امتحان جامع نقش دارند. ضریب تعیین تعدیل شده در رگرسیون ساده R2=0.6 و رگرسیون لجستیک در پیش بینی صحیح نتایج 87.9 درصد دانشجویان موفق بود.نتیجه اینکه سن، وضعیت تاهل، سهمیه، طول دوره علوم پایه و میانگین دوره علوم پایه از جمله عوامل موثر در نمره امتحان جامع می باشند. همچنین نمرات دروس میکروب شناسی و انگل شناسی و متغیرهای سهمیه و جنس بیشترین نقش را در برآورد نمره و نتیجه امتحان جامع دارا هستند.

زمینه و هدف: ارزیابی مستمر مقاطع تحصیلی به خصوص در دانشگاه های علوم پزشکی، از اهمیت بسزایی برخوردار است. یکی از مهم ترین آزمون ها که می تواند نشان دهنده پیشرفت تحصیلی دانشجویان باشد، آزمون جامع علوم پایه پزشکی است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی نتایج آزمون جامع علوم پایه در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان صورت گرفته است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که در سال 1393 انجام گردید. جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان پزشکی ورودی سال های 1383 لغایت 1388 شرکت کننده در آزمون های جامع علوم پایه بود. اطلاعات موردنیاز به روش سرشماری و با استفاده از پرونده های الکترونیکی و یا پوشه های مربوط به نتایج آزمون جامع و چک لیست جمع آوری گردید. داده های جمع آوری شده با کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه 15 مورد تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و از مدل رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید. سطح معنی داری در آزمون ها 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در طول 6 سال مورد بررسی، 199 دانشجوی پزشکی در آزمون های جامعه علوم پایه شرکت کرده بودند. بیشترین میانگین نمره امتحان جامع مربوط به ورودی سال 1383 (129.71±20.63) بوده است و دانشجویان کم سن (کمتر یا مساوی 20 سال)، دختر، با طول دوره علوم پایه 2.5 سال و دانشجویان با تعداد ورودی کمتر از 40 نفر به ترتیب با مقادیر p=0.029، p=0.036، p=0.0017 و p=0.001 در امتحان جامع عملکرد مطلوب تری داشتند.نتیجه گیری: با توجه به میانگین نمره کسب شده توسط دانشجویان پزشکی و مقایسه آن با سایر دانشگاه ها بر لزوم تقویت هر چه بیشتر بنیه علمی دانشجویان در این زمینه تاکید می گردد.

مقدمه استدلال بالینی شامل محدوده ای از تفکر در باره طبابت بالینی است که در تمام مراحل ارزیابی بیمار حضور دارد. از تیوری بیزین می توان برای رد یا تایید تشخیص های افتراقی در فرایند استدلال بالینی کمک گرفت. به این صورت که با یادگیری زبان پایه ریاضی احتمال در پزشکی بتوانیم باورهای خود را با توجه به شواهد جدید عوض کنیم. هدف بررسی تاثیر برگزاری کارگاه آموزشی آشنایی با استدلال بیزین بر ارتقاء استدلال بالینی در کارورزان پزشکی بود. روش ها این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است و از نوع طراحی متغیر وابسته نابرابر (NEDV) می باشد، برای انجام آن 57 نفر از کارورزان بیمارستان هاجر شهرکرد در سال 1398 در پیش آزمون از نوع SC به عنوان مورد و آزمون KFP به عنوان شاهد، شرکت کرده و نتایج آزمون ها به صورت نمرات جداگانه برای هر نوع سوالات مشخص گردید. سپس کارگاه آموزشی سه ساعته استدلال بالینی و بیزین برگزار شد و بعد از 2 هفته از برگزاری پیش آزمون، پس آزمون برگزار و با فاصله اطمینان 0/95 نتایج آن ها با هم مقایسه و با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون Paired Sample T-test تحلیل شدند. یافته ها نتایج مطالعه افزایش معنی دار نمرات کارورزان در هر دو نوع آزمونKFP و SC را نشان داد. میزان کاربرد استدلال بالینی برای کارورزان در پس آزمون SC حدود 55 درصد بود که نسبت به پیش آزمون SC 3/5 درصد افزایش داشت و این میزان در پس آزمون KFPبرابر 46 درصد بود که نسبت به پیش آزمون آن 3 درصد افزایش داشت. نتیجه گیری آزمون SC روش ارزیابی مناسبی برای نشان دادن تاثیر کارگاه آموزش استدلال بیزین بر استدلال بالینی نیست و برگزاری یک کارگاه استدلال بیزین تاثیر چشمگیری بر بهبود وضعیت استدلال بالینی کارورزان نخواهد داشت

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.